Onze eerste eigen bevalling en babyreanimatie

Inmiddels is het alweer een paar weken verder en hebben we alweer heel veel ervaring opgedaan! Sneeuwt het daar?! Hier is het nog steeds bloedheet! Na het werk zitten we op het strand waar we elke 10 minuten de zee in moeten om af te koelen en ’s nachts liggen we vaak wakker van de hitte. We zijn twee weken bij de ‘labour ward’ geweest waar we onder andere zelf een bevalling hebben gedaan en een aantal baby’s hebben moeten reanimeren.. Wat hebben we daar veel gezien! Maar ik zal even beginnen bij het begin.

Het weekend van 20 November zijn we eindelijk een keer uit geweest! Vrijdag gingen we met Musa naar Ali Babba. Heel handig, 2 meiden met 1 jongen.. Er kwamen ik weet niet hoeveel jongens naar Musa toe om te vragen ‘Wie is jou vriendin? Geef mij die andere dan..’. Tjah, zo werkt dat natuurlijk niet. Aangezien wij daar de volgende dag geen zin in hadden nam Musa een vriend van hem mee. Eerst gingen we zijn compound bezoeken. We kwamen in een buurt in Serrekunda vol krotjes en vroegen ons af in welk krotje hij woonde.. Toen hij vroeg ‘waar denk je dat ik woon?’ Wees Melissa voor de grap naar een heel groot en mooi huis, helemaal omheind met een groot hek. En daar woonde hij ook nog! Aangezien er al een paar dagen geen elektriciteit was in de hele buurt hebben we op het dak gezeten waar het heel mooi verlicht was door de maan en waar de hele familie zat omdat het binnen te warm was. Je kon over de hele buurt uitkijken! Zijn ouders en zussen en nichtjes etc. waren er en iedereen was heel aardig. Zijn nichtjes van 4 en 5 kwamen meteen bij ons op schoot zitten! Na een bezoekje daar zijn we naar Aquarius geweest samen met zijn vriend Sulayman. Voor het eerst gingen we echt uit en werd er muziek gedraaid dat wij écht leuk vinden! Het was een hele leuke avond. De volgende dag gingen we met Harry en Ria naar het strand en ’s avonds naar Bintou, samen met een aantal andere vrienden van Harry en Ria. Bintou had heerlijke benachin gekookt en ik heb voor het eerst garnalen geproeft!

De eerste week op de verloskamers hebben we heel veel meegemaakt! We hebben ook veel bevallingen gezien, want in de maand November zijn hier 585 baby’s geboren! Ik kan onmogelijk alles vertellen, maar ik zal in ieder geval de meest bijzondere dingen vertellen van de eerste week. We waren niet de enige studenten op de afdeling, want er waren 4 studenten van de opleiding van verloskunde op de afdeling. Ook waren er 4 verloskundestudenten op de postnatale afdeling, maar aangezien daar niks te doen was kwamen die ook maar de hele dag bij ons. En er waren nog 2 studenten van de verloskundigenopleiding in de community. Toen de eerste bevalling was bleven wij maar zitten, want iedereen ging achter het gordijn! Wij vonden het nogal asociaal om daar ook nog eens bij te gaan staan maar van een verloskundige moesten we er per se bij gaan staan. We vonden het nogal ongemakkelijk omdat er een vrouw aan het bevallen was en er een verloskundige bij was en meer dan 10 studenten.. Maar hier schijnt dat nogal gewoon te zijn dus we hebben maar gewoon gekeken. In de ochtend kwam er iemand naar ons toe om te zeggen dat er een vrouw ‘buiten’ was bevallen. We liepen mee en vlak na de ingang van het ziekenhuis lag een zwangere vrouw op de grond. Het hoofdje was er al bijna uit en een van de studenten deed de bevalling. De baby werd meegenomen naar de afdeling en de vrouw stond ook op om naar de afdeling te lopen. Daar ging ze op ‘de tafel’ liggen zodat de placenta er uit kon. Na een minuut of 10 ging ze zich douchen en daarna ging ze de afdeling alweer af. Typisch een gevalletje van een beetje te laat naar het ziekenhuis komen.. Het was dus een interessante eerste dag!
De volgende dag ging een bevalling iets minder goed. De vrouw was te zwak om te persen en na meerdere pogingen met een vacuüm en heel hard op de buik drukken werd de dokter gebeld. Die kwam bijna een uur later en al die tijd werd de vrouw alleen gelaten. Inmiddels was de hartslag van de baby nog nauwelijks te horen.. De arts haalde de baby er met de tang uit en het was een heel mooi meisje! Het was net of ze lag te slapen.. Maar ze was al dood en er werd ook geen poging tot reanimatie meer gedaan, ze werd in een doek gewikkeld. Deze vrouw heeft 2 voorgaande zwangerschappen gehad en ook toen beide baby’s verloren! Behoorlijk heftig.. Dezelfde dag werd er nog een dode baby geboren, maar die was al langer dood want de huid liet al helemaal los. Gelukkig zagen we ook nog een aantal bevallingen die wel goed gingen! Ook woensdag zagen we een aantal normale bevallingen, maar daarnaast ook een hele bijzondere! Een vrouw kwam met de ambulance binnen van een ander Health Centre omdat de tweede van de tweeling er niet uit kwam. Ze werd op bed gelegd en de gynaecoloog ondernam heel snel actie! Hij had geen tijd om een lange handschoen aan te trekken en ging met zijn arm bijna tot aan de elleboog bij de vrouw naar binnen en trok de baby er zo aan de beentjes half uit. En alles zonder verdoving! De armpjes en het hoofdje zaten er nog in en hij ging weg om zijn arm te wassen die helemaal onder het bloed zat. De verloskundige probeerde de rest van de baby eruit te trekken maar dat lukte niet. Na een paar minuten kwam de gynaecoloog terug en drukte heel hard op de buik terwijl de verloskundige aan de baby trok en toen kwam die eruit. Het meisje ademde niet en had geen hartslag en werd naast haar gezonde broertje gelegd. De gynaecoloog ging meteen weer weg en de studenten gingen de baby reanimeren. Wonder boven wonder begon ze na een half uur reanimeren ook nog weer zelf te ademen! We hebben haar zuurstof gegeven en hebben haar maar in de gaten gehouden aangezien iedereen haar alleen liet..
De volgende ochtend waren er geen studenten op de afdeling omdat ze een schooldag hadden. Er was 1 verloskundige op de afdeling samen met ons. Op de antenatal ward was er geen verpleegkundige omdat de broer van degene die zou komen was overleden. Maar er lagen wel meer dan 20 patiënten! De verloskundige van de verloskamers moest dus naar die afdeling om de rondes te doen en wij werden tot de ‘in-charge’ benoemd. Gelukkig waren er geen patiënten en als er iets was moesten we haar maar ophalen. Na iets van een uurtje kwam er een patiënt, maar die had nog geen volledige ontsluiting. Wel kwamen er een aantal mensen hun dode baby ophalen.. Wij vroegen ons af waar ze die vandaan haalden en aangezien we alleen op de afdeling waren heb ik overal gezocht. Uiteindelijk vond ik er 2 die onder de weegschaal lagen. De gezonde baby’tjes worden daar gewoon gewogen terwijl de dode baby’tjes eronder liggen. De eerste dag had ik ook een foto gemaakt van de weegschaal, niet wetende dat er toen ook al een dode baby onder lag.. Rond half 11 kwam er een verloskundige assistent aan en ook Ingerid, een verloskundige uit Noorwegen die hier voor een paar weken is en af en toe naar de afdeling komt om te helpen. De patiënt had bijna volledige ontsluiting en ik bleef de hele tijd bij haar om haar te helpen, want ik was bang dat ze anders van de tafel viel. Na een tijdje deed de Ingerid de bevalling samen met de assistent. Het kindje ademde niet en samen met Ingerid hebben we haar gereanimeerd en ze ging weer ademen! Na aandringen van ons werd het na een tijdje toch naar de kinderafdeling gebracht, want de armpjes en beentjes waren nogal stijf en wij vroegen ons af of ze geen hersenschade had opgelopen.
Vrijdag zagen we meerdere bevallingen maar 1 hele nare! Een vrouw van 23 die de vorige keer een keizersnede had gehad. Het was ons al snel duidelijk waarom! De maximale ruimte die ze had was 4 a 5 centimeter omdat ze zo erg besneden was! Links en rechts werd ze héél erg ingesneden en na veel pijn en moeite (natuurlijk zonder enige verdoving) werd er een gezond meisje geboren. Ze zijn wel een half uur bezig geweest om haar weer dicht te hechten. We waren om 12:00 vrij en toen zijn we naar het strand gegaan wat nog geen 5 minuten lopen is. Heerlijk! ’s Avonds was de vrijgezellenavond van Bintou, hier gingen we met Harry en Ria naartoe. Op straat, in het zand, stond een gigantische geluidsinstallatie met keiharde muziek. Na een tijdje begonnen ze met trommelen en alle vrouwen (en wij) zaten in een grote kring. De vrouwen gingen samen of meestal 1 voor 1 naar voren de kring in om te dansen. Heel uitbundig (zo erg dat de foto’s mislukt zijn omdat het zand overal rondvloog) en heel sexy! Zelfs een moslim danste met de hele rok en het shirtje omhoog. Wat kunnen die meiden goed dansen zeg!
Zaterdag gingen we naar de bruiloft van Yankuba en Bintou, samen met Harry en Ria. Weer zat iedereen in een kring en er werd wat ritueel gedanst. Van de ceremonie snapten we niks. De Imam vertelde wat en iemand vertaalde voor ons in het Engels dat ze heel blij dat wij er waren etc. Bintou was er niet bij omdat zij geen Moslim is. Hun zoontje Harry kreeg voor de tweede keer zijn naam en daarna waren ze officieel getrouwd.. Er werd eten gemaakt en uitgedeeld en wij mochten binnen benachin eten. Daarna werd er muziek gedraaid en de rest van de avond werd er gedanst door iedereen. Bijna de hele buurt was er! Alle kinderen kwamen naar ons toe en de hele avond zaten er 2 bij mij op schoot. Zelfs de kinderen van een jaar of 5 kunnen al zo goed dansen! Het was een bijzondere dag en Bintou droeg wel 3x een andere hele mooie jurk.
Zondag hebben we de hele dag met Harry en Ria aan het strand gelegen en ’s avonds gingen we uit eten bij Ali Babba met Harry, Ria en Josephine, een vriendin van hen.

Maandag deden we weer een vroege dienst op de verloskamers omdat we het daar zo leuk vinden! Het was een drukke dag en we hebben heel veel bevallingen gezien. Soms waren er zelfs meerdere tegelijk. Er was een vrouw die 25 weken zwanger was en de navelstreng hing er een stuk uit. In de buik had de baby nog een hartslag, maar toen het eruit kwam (met de billen eerst) leefde het al niet meer. Samen met een student heb ik hem schoongemaakt en in een doek gewikkeld.
Dinsdag was voor ons een hele bijzondere dag! De eerste vrouw ging bevallen en Precious, het hoofd van de afdeling, wilde dat Melissa de bevalling ging doen omdat Melissa altijd zo bang is haha. Melissa durfde dit niet dus deed ik het onder begeleiding van Precious! De vrouw was zwanger van de 6e. Ik mocht de bevalling doen en van de moeder mocht ik het kindje na de tijd ook wel meenemen naar huis. Toen het hoofdje eruit was voelde Precious of de navelstreng niet om het nekje zat en dit was niet zo. Ik moest een hand onder de kin van de baby houden en een hand in de nek. De vrouw perste en ik moest trekken en een beetje draaien. Precious zei de hele tijd dat ik harder moest trekken maar Melissa stond achter mij te schreeuwen dat ik niet zo hard mocht trekken! Aangezien Precious maar ‘harder, harder’ bleef zeggen luisterde ik maar naar haar en na een tijdje heel hard trekken kwam de baby eruit! Het begon gelukkig meteen te huilen! Ik hield de baby vast en Precious sneed de navelstreng door. Ik moest de baby aan 1 armpje en 1 beentje optillen om aan de moeder te laten zien en daarna heb ik hem helemaal schoongemaakt met babyolie en gewogen. Ze woog 3.4 kg. Daarna legde ik haar onder de warme lamp. In de papieren en in het record book moest ik mijn naam schrijven omdat ik de bevalling had gedaan. Toen ik terug ging naar de moeder was de placenta er nog niet uit, maar na een tijdje en wat medicijnen liet deze los en kwam die er gelukkig goed uit. De vrouw bedankte mij heel vaak, heel lief! Inmiddels lag er nog een patiënt die moest gaan bevallen van de 4e, en Melissa vroeg of zij die bevalling mocht doen. Volgens Precious was het nog niet zo ver. Toen Melissa achter het gordijntje keek gebaarde de vrouw dat ze moest komen en ik kwam ook. Melissa vroeg of ik een verbandje op wilde halen en in de 3 seconde dat ik weg was hoorde ik een hele plons van het vruchtwater en de baby lag al op de tafel! Melissa had de handschoenen nog niet helemaal aan of de baby was er al, ze was nog net op tijd om hem op te vangen! Melissa schreeuwde ‘Precious, the baby is already out!’ en ik moest heel hard lachen! Precious kwam er aan en moest ook heel hard lachen en de andere studenten ook. Melissa stond daar met een heel verschrikt hoofd de baby vast te houden en Precious zei dat ze die nu wel een keer los mocht laten zodat ze kon ademen. Precious sneed de navelstreng door en Melissa haalde de placenta eruit en maakte daarna de baby schoon. Het was een heel mooi gezond meisje van 2.4 kg. Voor 10 uur ’s ochtends hadden we allebei al een bevalling gedaan! Verder beviel er nog een vrouw en kwamen er verloskundigen uit Engeland op de afdeling. Wij ergerden ons dood aan hen omdat ze een belachelijke houding hadden. Ze waren boos op Precious omdat de dag ervoor een baby dood was gegaan omdat er niet snel genoeg een dokter bij was gekomen en wij snapten niet precies waarom ze nu boos was op Precious. Ook vertelden ze dat de Afrikaanse verloskundigen worden gezien als moordenaars en dat 45% van de baby’s binnen 12 uur na de geboorte overlijdt. Dit is helemaal niet waar! In ieder geval niet op onze afdeling.. Ze vertelden wat over bevallen in verschillende posities en dat alle vrouwen hetzelfde zijn. Bevallen in verschillende posities is hier niet echt mogelijk aangezien de vrouwen bevallen op een halve tafel. En de vrouwen hier zijn echt niet hetzelfde! Ze geven geen kick en moeten maar omgaan met de pijn aangezien er geen medicatie is. Als ze te hard schreeuwen krijgen ze zelfs een klap. En ze zijn ook nog eens bijna allemaal besneden dus het moet nog veel meer pijn doen! Na een minuut of 10 rusten gaan de meesten al douchen, helemaal alleen! En pas daarna gaan ze de baby borstvoeding geven. Dat dit een heel andere cultuur is snappen die Engelsen waarschijnlijk niet.. Daarna zeurden ze over dat de afdeling zo vies was en iedereen werd aan het werk gezet om schoon te maken. Degene die het hardst aan het commanderen was zat zelf op de kont. Gelukkig konden we om 2 uur naar huis en naar het strand! Aida en Maimuna komen altijd naar ons toe om gezellig te kletsen en ze maken altijd een heerlijke fruitsalade voor ons! ’s Avonds gingen we naar African Queen, een restaurant in Senegambia. Samen met Harry, Ria, Lisette, Paul, Josephine, Henk, Rita, Yankuba, Bintou, Harry junior en Bintou’s andere zoon Simon. De volgende dag gingen alle Nederlanders naar huis dus dit was de laatste keer uit eten met z’n allen en het was heel gezellig!
De volgende dag deden we een late dienst omdat alle studenten er in de ochtend zijn. In de middag is er dus meer te doen voor ons. Er waren wel 3 studenten van de community en de eerste bevalling werd door een van hen gedaan. De baby was veelste klein en ademde niet. De student bleef bij de moeder voor de placenta en Melissa en ik namen de baby mee naar de reanimatietafel. We riepen de andere verloskundigen om ons te helpen maar iedereen bleef gewoon zitten.. Wij begonnen maar met beademen en na een tijdje kwam een andere student ons helpen met uitzuigen. We hebben hem nog een paar keer beademd en daarna begon hij gelukkig zelf te ademen! Wat waren wij opgelucht! We hebben hem zuurstof gegeven en toen hij na een tijdje redelijk stabiel was hebben we hem naar de neonatologie gebracht, het jochie woog maar 1.3 kg. Liepen wij daar met dat kind over straat, de kinderafdeling is aan de overkant van de weg.. Toen we terug kwamen kwam er een meisje van 18 aangelopen die in een ander ziekenhuis was bevallen, maar de placenta kwam er niet uit. De navelstreng en de kocher hingen er nog gewoon onder! We hielpen haar op de tafel en ze bloedde heel erg. Ze was ingesneden of uitgescheurd en de placenta werd er met de hand uigetrokken in 2 delen. Daarna werd ze gehecht. Ze was echt zo ongelooflijk sterkt! In al die tijd heeft ze niet een keer geklaagd, gehuild of geschreeuwd. Ook waren we bij een bevalling van een vrouw van 23 die het 3e kind kreeg. Ik heb het baby’tje schoongemaakt en gewogen en na de tijd bloedde ze nog heel erg. De arts kwam erbij en wilde haar eerst meenemen naar de OK om haar daar te onderzoeken of ze geen ruptuur had maar later bleek dat niet nodig en werd ze op de afdeling gehecht. Na nog een paar keer heel veel bloed werd het eindelijk minder.. Ondertussen was er een patiënt voor een keizersnede gegaan en de arts kwam terug met de baby die bijna niet ademde. Ik hielp haar met het beademen en zij moest weer terug naar de OK dus Mel en ik hebben hem verder beademd en zuurstof gegeven. De baby was niet helemaal goed, want aan de achterkant van het hoofdje was het heel zacht! Je voelde de schedel helemaal niet! Ik moest hem wegen en daarna naar de neonatologie brengen maar ik vond het heel vreemd om met zo’n baby over straat te lopen! Toen we terugkwamen was onze dienst afgelopen en gelukkig konden we de volgende dag uitslapen. Toen hadden we weer een late dienst en er waren veel bevallingen! Toen we net binnenkwamen was er een vrouw aan het bevallen. We konden dit meteen zien omdat de Engelsen de boel even hadden veranderd. Het gordijn wappert altijd van de ventilator en door hun nieuwe opstelling kijk je meteen recht tussen de benen van de patiënt. Heel fijn voor de privacy, nu kan iedereen alles zien! Het maakt niet uit dat het hoofd van de afdeling dat punt tegen ze vertelt, ze willen het toch op hun eigen manier doen. Ook hadden ze aan een kant van de afdeling alle gordijnen eraf gehaald en nog geen nieuwe opgehangen. Na een paar uur zaten ze nog steeds niks te doen en Mel en ik hebben met een andere student de nieuwe gordijnen maar opgehangen (met heel veel gecommandeer vanaf de zijlijn natuurlijk). De Engelsen bleven op de afdeling omdat er een patiënt lag die heel erg bloedde. De placenta was losgelaten van de baarmoederwand en ze had een keizersnede nodig. Haar man was al naar het lab om bloed voor haar te geven en de dokter was al een hele tijd geleden gebeld. Het duurde bijna 5 uur voordat die eindelijk kwam en voordat ze geopereerd kon worden! De baby kwam terug naar onze afdeling maar was al heel lang overleden en de vrouw was heel zwak, we hebben haar na de CS nog even opgezocht op de postnatale afdeling en toen was haar bloeddruk nog heel laag (80/40). Ook een andere patiënt kreeg een keizersnede omdat de baby niet met het hoofdje naar beneden lag maar met een arm. Gelukkig was deze baby wel helemaal gezond. Daarna hebben we nog bevallingen gezien en toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. De volgende ochtend hadden we vroege dienst en waren er tot 12 uur helemaal geen bevallingen. In de nacht was er een meisje van 18 overleden. Ze had volledige ontsluiting maar hele erge bloedarmoede en zij en haar baby zijn allebei overleden. Op vrijdag geven ze altijd vaccinaties dus daar hebben we bij gekeken. Veel baby’s werden gevaccineerd voor Hepatitis, Polio en TBC, en dit werd allemaal door de studenten gedaan. Daarna zijn we weer naar het strand geweest en ’s avonds kwam Musa film kijken.
Zaterdag zijn we ook de hele dag naar het strand geweest en daar leerden we twee mannen kennen die aan het vissen waren. De ene kwam uit Engeland en de andere uit Amerika. Vooral met die tweede, Tony, hebben we heel veel gepraat. Hij is 18 jaar agent geweest in New York en is nu in Gambia om een fabriek te kopen. Hij nodigde ons uit om ’s avonds naar de barbecue te komen aan het strand bij het strandhutje ‘Nice to be nice, black and white’. Hij had drank gekocht en heel veel garnalen en hij had een aantal mensen uitgenodigd. Er waren wat Engelsen (een leuk stel dit keer), wat Spanjaarden en nog wat anderen. We wilden niet lang blijven want Musa zou bij ons komen maar Tony zei dat Musa daar maar moest komen en we hebben daar heel lang gezeten! Het was heel gezellig en daarna hadden we nog wel zin om uit te gaan dus zijn we weer met de taxi naar Aquarius in Senegambia gegaan. De Spanjaarden waren daar ook, 3 van hen waren met vakantie en 1 meisje is journalist. We hebben een hele leuke avond gehad alleen de volgende ochtend moesten we er weer vroeg uit. Bintou heeft ons geleerd hoe we domada moeten koken (rijst met lekkere pindasaus).
We zijn daar bijna de hele dag geweest en ’s avonds kwam Musa bij ons. We hebben nog even ‘Sinterklaas gevierd’ met onze schoenen voor de airco en pepernoten. En naturlijk hebben we Musa een mooie zwarte pietenmuts opgedaan! Pap en mam, dankjewel voor dat!

Vandaag zijn we voor het eerst naar de kinderafdeling geweest, alleen maar een halve dag omdat Mel zich niet lekker voelde. We zijn even op de ondervoedingafdeling geweest waar 6 kinderen lagen en we hebben daar gekeken hoe ze de behandeling doen met het eten, dat is ongeveer hetzelfde als in Bansang. Daarna kregen we een rondleiding en gingen we naar de Paediatric Special Care Unit (PSCU). Toen we er kwamen lag er al een dood jongetje van 11 onder een doek. Hij was overleden aan Severe Malaria, en het zat al in de hersenen. Na een tijdje heb ik hem samen met een verpleegkundige voorbereid voor het mortuarium. Ik heb de catheter eruitgehaald en zij het infuus en we hebben hem in een doek gewikkeld. Daarna heb ik er een stuk tape met zijn naam opgeplakt zodat ze hem mee konden nemen naar het mortuarium. Deze afdeling is heel druk! Alle kritieke patiënten komen daar voordat ze naar een andere afdeling kunnen. In veel bedden lagen 3 kinderen! En de moeders zitten ook nog eens bij op bed. Hier blijven we de rest van de week.

De tijd vliegt voorbij! Over 2 weken zijn we alweer thuis.. Maar ik vind het nog veelste leuk om weg te gaan! Het werk is heel leuk en naast het werk gaan we vaak naar het strand en zijn er veel mensen met wie we omgaan. Lamin en Sulayman uit Bansang hebben ons nog opgezocht op de afdeling en Musa zien we heel veel en Bintou en Yankuba ook. De mensen hier zijn echt heel leuk! Wel mis ik iedereen in Nederland heel erg! Maar over een paar weekjes ben ik weer thuis, het zal wel weer wennen zijn..

Tot snel! Liefs en een dikke zoen Binta :)