Missie volbracht!

Lieve iedereen!

Inmiddels zijn we weer terug in de bewoonde wereld van Gambia waar we in een luxe (voor Gambiaanse begrippen) hotel zitten en 24 per dag (meestal) water en stroom hebben!
Nu alvast een update over onze tijd in Bansang en Brikama Ba. Na een lange reis kwamen we aan in het hotel van Bansang. Daar werden we geweldig ontvangen door het personeel van het hotel! Iedereen was erg blij ons weer te zien en ook wij waren erg blij om weer terug te zijn! De dag erna hebben we afgesproken met de regio manager om hem te informeren over ons project en om te vragen naar Omars transfer van Brikama Ba naar Kuntaur. Ze waren erg blij met ons project maar gaven wel aan dat ze het erg belangrijk vonden dat er een hek om het ziekenhuis zou komen. Omar was verplaatst omdat ze hem ‘nodig hadden’ in een ander health center waar maar 1 andere verpleeg- en verloskundige werkte. Daarom hadden ze een ervaren persoon nodig. Echter is in dat health center niet veel te doen waardoor Omar zijn kwaliteiten niet optimaal kan benutten (vinden wij en Omar zelf). Ook gebeurt het om de paar jaar dat de afdelingshoofden verplaatst worden naar andere health centers om er wat andere invloeden te brengen. Helaas is het niet aan ons om te zeggen dat Omar terug moet komen in Brikama Ba. Ondanks dat de community dit zeer graag zou willen en dat wij Omar zo graag een goede werkplek hadden willen geven! Gelukkig is Omar tijdens ons verblijf erg veel bij ons geweest om ons te helpen! Hij kende alle mensen uit het dorp en wist overal wel een geschikt persoon vandaan te halen (een naaier, een timmerman, een loodgieter, een slotenmaker etc.). Diezelfde dag hebben we ook Bansang Hospital opnieuw bezocht! Na een praatje met de chief hebben we instructie gegeven over wondzorg met Kerlix. Deze man had op zijn motor een botsing gehad met een ezelwagen waardoor er en grote vieze wond onder zijn knie zat. Na een week kwamen we terug en zag de wond er nog steeds hartstikke naar uit, maar het leek iets minder geel en diep en ook de pijn was geheel weg! Dat is dus toch een teken dat de infectie minder is geworden. In Bansang Hospital hebben we kort onze bevindingen van vorig jaar geëvalueerd. We hebben wat spullen teruggezien die we gebracht hebben en ook de beamer en laptop werden nog goed gebruikt, o.a. voor een soort intervisie. Wekelijks bespreken ze een casus van een overleden kraamvrouw. Hierna hebben we de studenten weer gezien! Dit was geweldig! Iedereen was erg blij ons weer te zien en dat was natuurlijk wederzijds. Diezelfde avond is Omar bij ons langsgekomen in het hotel en meteen raakte hij ons weer met zijn prachtige verhalen. De passie voor zijn werk is iets wat wij zo bijzonder aan hem vinden en waardoor hij ons zo geraakt heeft.
De eerste echte werkdag begon met een welkomstceremonie. Alle belangrijke mensen uit het dorp waren erbij en het werd opgenomen voor de lokale radio. De burgermeester, het dorpshoofd, de belangrijkste man uit het dorp, de in-charge van Brikama Ba, Omar, etc. Van iedereen kregen we een heel verhaal aan te horen dat ze zo blij met ons waren en dat we helemaal geweldig waren. Er werd gezongen en gedanst en iedereen was blij. Zelf hadden we alleen zoiets van ‘stop nu maar een keer, we moeten aan het werk!’. Tegen de middag konden we dan eindelijk aan de slag. We kregen wat hulp met schoonmaken van de locals en vooral Yankuba is de gehele week onze grote steun en toeverlaat geweest! De postnatale kamer hebben we als eerste onder handen genomen. De kraamvrouwen moesten naar de main ward en we hebben de gehele kamer van top tot teen schoongemaakt en daarna geverfd. Susan en Mariëlle hebben orde geschept in de chaos van al onze meegebrachte spullen en alles gesorteerd terwijl Beja overal de wacht hield en de boel coördineerde. De volgende ochtend hebben we de postnatale kamer gebruikt als wisselkamer. Ons doel was om die dag 3 kamers af te krijgen. De geverfde postnatale kamer werd tijdelijk de verloskamer en de verloskamer hebben we schoongemaakt en geverfd. Daarna hebben we hetzelfde gedaan met de ‘cholerakamer’ en de poliklinische kamer voor de wondzorg. Na een dag keihard werken hebben we 3 kamers afgekregen! Voor de volgende dag hadden we er nog 4 te gaan! De volgende ochtend hebben we de labour ward weer terugverhuisd en de main ward verhuisd naar de wisselkamer (postnatal). We weten niet of het kwam doordat het zondag was, doordat belangrijke personen de dorpelingen hadden toegesproken of doordat ze dachten dat er een groot feest kwam, maar van alle kanten kwam hulp! Alle bedden en de vloeren van de kamers die al klaar waren werden geschrobd en konden worden ingericht. De main ward hebben we samen met de locals schoongemaakt en geverfd. Daarna ook de 3 andere kamers, de ‘pillenuitdeelkamer/eerste hulp’, de tweede diagnosticeerkamer en het ‘public health office’. We hebben onze ogen uitgekeken en wisten ons soms geen raad meer. Yankuba stuurde iedereen aan en Ilse had alle schoonmakers onder haar hoede. Ze wilde hen aansturen om met 10 man een hok schoon te gaan maken en met 10 man een ander hok. Echter waren ze het hier niet mee eens en gingen ze doodleuk met 20 man hetzelfde hokje staan schrobben. Prima! Uitleg geven was toch niet mogelijk door de taalbarrière dus alles werd met hand en voetenwerk gedaan. Ook het schilderen vonden de locals prachtig om te doen. Dat ze dat nooit eerder hadden gedaan was ons snel duidelijk, maar ons perfectionisme moesten we maar heel snel loslaten. Elke keer zeiden ze ‘toubab, look’ en wezen ze met hun vingers van hun ogen naar de plek waar we moesten kijken. Soms gilden we het uit van de schrik! Was een vrouw ongelofelijk trots dat ze de raamkozijnen had geverfd, waren ook alle glazen raampjes helemaal wit! Vol trots liet een andere vrouw Marielle zien hoe ze de vloer wit aan het rollen was waardoor Marielle als schrik ‘ Oh nooooo…’ schreeuwde. De hele dag was alles een grote chaos en hebben we ons verbaasd over hoe alles verliep. Voor het eerst hadden we ook gewoon tijd om zelf te gaan zitten en te kijken hoe de locals aan het werk waren. Gelukkig waren er vrijwilligers genoeg om na de tijd ook weer alles schoon te maken (zoals de verf van de vloeren te halen).
Omdat zondag alles zo snel was gegaan hebben we gezegd dat we ook wel verf wilden halen om de hele buitenkant te schilderen. Daar zijn ze zondag al voor een gedeelte mee begonnen! Yankuba heeft iedereen aangestuurd en zelf keihard gewerkt. Maandag was de hele buitenkant geschilderd van beide gebouwen op de groene rand na. Zelfs de toiletten, de aparte toilethokken en nog een klein kantoortje zijn mee geschilderd. Zelf zijn we bezig geweest alle spullen schoon te maken voordat het weer de kamers in kon en konden we beginnen met het inrichten. De verloskamer, de main ward en de postnatale kamer waren weer op de goede plek! Net als alle andere kamers. Ook hebben we een timmerman aan het werk gezet om 7 kasten, 2 tafels en plankjes voor aan de muur te maken en heb ik kort zijn werkplek bezocht. In de wondkamer hebben we door de locals een van onze stellingkasten in elkaar laten zetten en deze kamer hebben we helemaal ingericht. Helaas zat er geen slot op de deur dus kon alle spul er na werktijd niet blijven staan. Via Musa (de in-charge van Brikama Ba) hebben we een slotenmaker geregeld die dinsdag de hele deur op paard en wagen meenam om er een nieuwe klink in te zetten. Ook werd dinsdag de groene buitenrand geschilderd en heb ik nog wat deuren bijgeverfd. De burgermeester had ‘cleaners’ geregeld om het terrein geheel schoon te vegen dus ook dat werd gedaan, soms met het kind op de rug. Ook hebben we alle bedgordijnen op laten hangen, ze waren in elkaar genaaid door een local die we de eerste dag al aan het werk hadden gezet. Alles was zo goed als klaar, de volgende dag moesten we alleen nog een kast inrichten want de eerste kast plus de plankjes aan de muur waren klaargemaakt door de timmerman. Omdat Beja tijdens de speech van de welkomstceremonie had gezegd dat we na de tijd een ‘party’ zouden hebben verwachtte het hele dorp blijkbaar een gigantisch feest van ons. Wij dachten we gaan gezellig dansen op trommelmuziek met de locals, maar Yankuba vertelde ons dat het hele dorp een feest met eten en drinken verwachtte waar wel 2000 man op af zou kunnen komen! Dat is het gebruikelijke als je een party geeft.. Omdat dit de eerste dag al gezegd was hadden we de rest van de week nog om het te corrigeren. Beja heeft in een interview op de radio en aan de burgermeester etc. uitgelegd dat we geen geld besteden aan eten en drinken, maar dat het geld van het project is bedoeld voor de health care! Dus dat we geen big party konden geven. Daar hadden ze gelukkig alle begrip voor en ze wilden woensdag nog wel een afscheidsceremonie geven met zang en dans om ons te bedanken. Woensdag zijn we pas in de middag naar Brikama Ba gegaan omdat alle werk al bijna af was! We hebben de kast ingericht die klaar was en ook de plankjes waren al aan de muur gehangen. Ook hebben we lampen gekocht voor in de nacht. Brikama Ba heeft als enige watervoorziening een pomp en als enige stroomvoorziening een generator die helaas maar 3 uur per dag aan kan. Van 21:00 tot 24:00. Door onze lampen en voorraad batterijen hoven ze ’s nachts niet alleen meer bij kaarslicht te werken.
Helaas hoorden we dat de afscheidsceremonie niet door kon gaan omdat iemand uit het dorp overleden was. Het afscheid zou van 3 tot 6 duren maar om 5 uur was de begrafenis en als er iemand dood is gegaan kan er geen feest worden gegeven. Natuurlijk hadden we hier begrip voor. We hebben de verpleegkundigen in ‘ons hok’ (een oud schooltje waar alle spullen vanuit Nederland was opgeslagen) laten komen en zij mochten allemaal een nieuw uniform uitzoeken. We hadden de vrijwilligers beloofd dat ze ‘een present’ uit mochten zoeken uit ons hok als dank voor hun hulp, maar daar wilden we zelf niet bij zijn! We hadden vele kleren, spelletjes, badjes en andere dingen over maar Musa moest dat maar coördineren! Wij hadden geen zin om voor agent te gaan spelen en al dat getrek in de spullen te zien.. Wij werden bij Musa binnen geroepen en daar was weer de belangrijkste man van het dorp en gingen ze ons allemaal nog een keer bedanken. Ze hadden voor ons allemaal een Gambian dress gemaakt die ze bij ons aantrokken! Erg lief! Beja kreeg ook nog een soort kalebas met allerlei kraaltjes en frutsels op het hoofd wat heel belangrijk schijnt te zijn. Na de toespraak met alle dank en dat ze eeuwig voor ons zullen blijven bidden zijn we terug gegaan naar het hotel. Missie geslaagd! De volgende ochtend vroeg gingen we nog snel even langs Brikama Ba om iets op te halen, en ze hadden nog een jurk en allemaal sieraden voor ons gemaakt! Hierna gingen we naar het health center waar Omar nu geplaatst was (alweer een andere dan Kuntaur, namelijk Kudang) omdat dit toch op onze weg lag. Daar hebben we wat spullen gebracht die ze in Brikama Ba niet nodig hadden. Ook Bansang Hospital heeft nog heel wat spullen gekregen zoals materialen voor de OK want die is er niet in Brikama Ba. Omar leidde ons rond in Kudang en we vinden het zeer erg voor hem dat hij weer ‘opnieuw’ moet beginnen. Ze hebben hem daar naartoe verplaatst omdat hij daar de boel op orde moet gaan maken. We vinden het heel erg voor hem dat hij steeds verplaatst wordt, maar aan de andere kant kunnen de health centers zijn hulp zeer goed gebruiken en kan hij daar echte en verschil maken! In Brikama Ba woonde zijn vrouw en kinderen bij hem, maar in Kuntaur was dat niet mogelijk, dat was in de bush. Zijn vrouw en kinderen wonen nu weer in de hoofdstad wat een hele dag reizen is dus ook dat vinden we echt heel erg voor hem. Gelukkig blijft hij zelf positief en wil hij iets kunnen betekenen voor de locals en dat doel moeten wij ook maar voor ogen blijven houden. Helaas hebben we Omar geen beter werkplek kunnen geven, maar we hebben wel de mensen van de community een beter health center kunnen geven! De community van Brikama Ba was zeer blij met onze komst.
Het verblijf in het binnenland was geweldig! Ondanks het keiharde werk in de brandende zon bij een temperatuur van 40 graden. We hadden vele uren per dag geen water en/of stroom wat soms erg lastig was en we hebben een paar ratten, een hagedis en een kakkerlak op onze kamer gehad. Toch was het geweldig om weer terug te zijn en hebben we ontzettend genoten! We zijn ontzettend liefdevol opgevangen door de mensen van het hotel en de community en opnieuw hebben ze ons geraakt. In het hotel kregen we als afscheid ook nog weer allemaal sieraden en Senna moest zelfs huilen toen we hen gingen verlaten. Na de lange terugreis, waarvan 2 uur over de onverharde weg, zijn we weer terug in Bakau. Nu gaan we nog lekker een week relaxen en wat andere dingen doen!
Iedereen nogmaals heel erg bedankt voor alle leuke reacties en alle steun! Het gedoneerde geld hebben we erg goed kunnen gebruiken. We hebben nog wat achter de hand gehouden om de tweede container te sturen met de nieuwe bedden en wat andere medische spullen. Deze zal in maart vertrekken. Zonder alle hulp was dit hele project niet mogelijk geweest, dus hartstikke bedankt namens de hele groep!

Lieve groetjes uit het zonnige Gambia van Beja, Anniek, Ilse, Marielle, Susan en Ruth